අද මිස් උදේ ඉඳලා දඩිබිඩියේ වැඩ. මොකක්ද මීටින් එකක් කියලා කොන්ෆරන්ස් රූම් එකක් අරගෙන හෝගාල වැඩ. දැං ඉතිං කොයි දේටත් මිස් මට තමයි කතා...

මම සුරේන් එක්ක ලන්ච් වලට එලියට යනවා…” සුදූගේ ඒ මෙසේජ් එක දිහා මම බැලුවේ විසි වෙනි පාරට වෙන්න ඇති සුරේන් හරි ශෙණූ හරි ඔෆිස් එකේ...

උදේ මම ඔෆිස් එනකොටත් සුරේන් වැඩ. “ෂෙනූ ආවේ නෑ ? “ “එයා ඊයෙ හවසම සයිට් එකට ගිහිල්ලා…මම කිව්වා මේ සුමානෙත් ඉඳලා යන්න කියලා…කකුලත් තාම හොඳ නෑ...

පහුව​දා උදේම අපි නුවරඑලි යන්න පිටත් උනා. එරංගගේ නංගිලාත් ගමනට එකතු උනා. සුරේන්, ෂොර්ටක් ඇඳලා, කැප් එකක් දාලා කොල්ලා වගේ. ඩ්‍රයිව් කරන එක එයා...

මම මග බලාගෙන හිටියා මිස් එන පාටක් නෑ.. සර් නම් කිව්ව් මිස්ට දැන් හොඳටම සනීපයි කියලා..මම මිස්ට වෙච්ච පොරොන්දුව රැක්කා. කාමරේට අඩියක්වත් තිබ්බෙ නෑ.....

සුරේන් වෙන්නේ මොකක්ද කියලා මට හිතා ගන්න බෑ…සුමානෙකින් කොහොමද උත්තරා මේ වගේ වෙනස් උනේ කියලා. කොහොම උනත් මම හිතපු විදිහටම වැඩේ වෙනවා.. මම උත්තරාට මෙසජ් එකක්...

ඒයි ,අඩෝ අන්න අර කෑල්ල එනවා…” කවුන්ටරේ හිටපු සරත් කෙදිරුවා.. ලොබි එක ඇතුලට ආවේ ඊයේ ආපු 17 කාමරේ ඉන්න කෑල්ල. කොට සායක් ඇඳලා, අඩිඋස සපත්තු...

මම ගෙදර ලඟදි කාර් එකෙන් බැස්සේ සුරේන්ට ගුඩ්නයිට්වත් නොකියා. මම හිටියේ ඇත්තටම කේන්තියෙන්..බයෙන්.. වෙරිමතට ද මන්දා නිදාගන්න ගිය වෙලාවේ ඉඳන් මට එක එක හීන පේන්න...

උත්තරා ආයෙත්, ඒ ඇස් මගේ පැත්තට හැරුනා. දැන් නම් ඒක අහම්බයක් නෙවෙයි කියලා මට ෂුවර්. මෙයා ඇණයක් වෙන්න වගේ එන්නේ.. ඒ..සුරේන්, අලුත් ප්‍රජෙක්ට් මැනේජර්. යූකේ ඔෆිස්...